In Besluit Wob-verzoek beleid en uitvoering familiebank, 21 april 2021 vind je de volgende standpunten van de Belastingdienst over de toelaatbare hoogte van de rente:
- Tegen een lagere rente dan die van reguliere geldverstrekkers wordt niet snel bezwaar gemaakt. In dat kader wordt gewezen op de omstandigheid dat de verstrekker van de familielening belang kan hebben bij een hogere rente dan de (negatieve) spaarrente.
- Er wordt expliciet afstand genomen van de 6% van de SW. Dit forfait geldt niet voor de IB.
- De Belastingdienst gaat zonder meer akkoord met een opslag van 0,2%. Deze tolerantiemarge is aanmerkelijk lager dan de normen die in de praktijk worden of werden gehanteerd, te weten een vaste opslag van 1,5% en een opslag van 25% van de rente van banken (voorbeeld: bank rekent 2%, toepassing van de opslag van 25% geeft 2,5%). Bedenk dat een vaste opslag van 1,5% bij een marktrente van eveneens 1,5% ook wel aan de hoge kant is.
- Een citaat: "Indien er een substantieel risico is dat een kind zijn betaalverplichtingen niet na zou kunnen komen, is er geen rechtvaardiging voor een (extreem) hoge rente." De omstandigheid dat er geen formele zekerheden zijn overeengekomen, rechtvaardigt geen opslag als die zekerheden wel beschikbaar zijn. Bij het ontbreken van formele zekerheden moet het risico voor de geldgever materieel worden getoetst.
- De vergelijking met de rente voor persoonlijke leningen gaat mank, omdat dit in de regel consumptieve leningen betreft. Bij de financiering van een woning fungeert deze als dekking (ook als geen recht van hypotheek is gevestigd).
- Voor de situatie waarin de bank bijvoorbeeld 70% financiert en het eerste recht van hypotheek heeft gekregen, terwijl de ouders de resterende 30% verstrekken, geeft het Besluit als voorbeeld een opslag van 1%.
- Het berekenen van afsluitprovisie is alleen aanvaardbaar als ter zake reële kosten zijn gemaakt.
