NLF 2018/1744

Deze zaak gaat over een ik-oma-making waarbij het overgangsrecht om de hoek komt kijken. Ingewikkelde zaak dus. In de Noot geeft Gubbels aan dat onder het nieuwe erfrecht de ik-opa-making als een legaat moet worden aangemerkt waarop art. 10 lid 9 Succ. W. van toepassing is. Artikel 10 lid 9 werkt als volgt: heffing bij het kleinkind vindt plaats voor zover de waarde van de vordering uitstijgt boven het nominale erfdeel van de ouder. Ik realiseer me dat de onderhavige discussie gaat over schenkingen en niet om nalatenschappen. Vandaar mijn vraag: stel dat opa langer dan tien jaar in België woont en hij doet via zijn testament (via zijn zoon) een tweetrapsmaking aan zijn kleinkind dan blijft de making voor het kleinkind toch altijd onbelast zodra de zoon (de vader) komt te verlijden ook wanneer er een hele lange tijd zit tussen het overlijden van opa en de zoon? Op deze manier kan het kleinkind toch tot ver in de toekomst profiteren van het feit dat Opa langer dan tien jaar in België heeft gewoond? Of zien we iets over het hoofd? Is de waardeaangroei soms wel belast?